https://www.facebook.com/vallury.sarma/posts/528354547201963
( పురాణ మిధునం) --- సుకన్య - చ్యవన మహర్షి – 2
చ్యవనుడు తపస్సు చేసేప్రదేశం ప్రక్కనే ఒక సరస్సున్నది. రాజదంపతులు అక్కడ జలక్రీడలకు ఉద్యమిస్తారు. సుకన్య మాత్రము ఆచుట్టుప్రక్కల ఒక్కతే తిరుగుతూ చ్యవనుడు తపస్సుచేస్తున్న పుట్టవద్దకు వచ్చినది. చ్యవనుని కళ్ళు తెరచిఉండి మిల మిల మెరుస్తున్నాయి. అవి మిణుగురు పురుగులనుకొని సుకన్య పుల్లలతో పుట్టలో పొడుస్తుంది. చ్యవనుని కళ్ళుపోయాయి. మెరుపు తగ్గినది. ఏమిచేయాలోతెలియక సుకన్య తల్లిదండ్రులున్న చోటికి వచ్చింది. కొంతసేపటికి రాజపరివారమంతటికి ఒక విచిత్రమైన బాధ వచ్చింది. వారి విసర్జకావయవములు బంధింపబడి పనిచేయడం మానేవేశాయి. ఈ వింతవ్యాధి వారికి ఏమో తెలియలేదు. రాజు అందరినీ అడవికి వచ్చి ప్రతి వారు చేసినపని అడుగసాగాడు. సుకన్య తానుచేసిన పని చెప్పినది. చుట్టుప్రక్కల చూడగా పుట్టలోని చ్యవనుడు అంధుడై లేచి నిలబడి ఉన్నాడు. రాజు వెళ్ళి ఆయనను ఏమైనదని అడిగితే తన కళ్ళలో ఎవరో పొడిచారని, తాను తపస్సులో ఉండడంవలన వారికి ఆబాధ కలిగియుండవచ్చునని చెబుతాడు. రాజు ఆయనను ఏమిచేయాలో చెప్పమని అడుగుతాడు. ముని వృద్ధత్వంతో అంధత్వంకూడా ప్రాప్తించడంలో తాను ఒక్కడూ అరణ్యంలో తపస్సుకొనసాగించడం కష్టమని, ఈ పనిచేసిన సుకన్యను తనకిచ్చి వివాహం చేస్తే పరిస్థితి చక్కబడుతుందని తెలుపుతాడు. రాజదంపతులు అవాక్కయ్యారు. దేశమేలేరాజు తన సౌందర్యవతి, సుకుమారి, యౌవనవతి అయిన కుమార్తెను ఒక అంధుడైన వృద్ధమునికిచ్చి వివాహం ఎలాచేయగలడు? రాజు మాట్లాడక మౌనం వహిస్తాడు. సుకన్య తను చేసిన పొరపాటు వలన ఆయనకు అంధత్వం వచ్చినదని తాను ఆయన కోరినట్లు భార్యనౌతానని చెబుతుంది. రాజ దంపతులకు ఈ వివాహం తమ రాజధానిలో వైభవంగా చేయడం ఇష్టం లేక అక్కడే కన్యాదానం చేసి, కుమార్తెను అప్పగించి వెళ్ళిపోయారు. చ్యవన మహర్షి, సుకన్య సహాయంతో అక్కడ ఒకపర్ణశాల నిర్మించుకొని, ఇద్దరూ బ్రతకడం మొదలుపెట్టారు. ఆయనకు తపస్సు తప్ప వేరే ఏమీతెలియదు. ఆమె భర్తను దైవంగా భావించి ఆయనకు సేవచేస్తూ కాలం గడపసాగినది. కొన్ని సంవత్సరాలు గడిచాయి. ఒకదినం ఆమె ఎదుటకు ఇద్దరు వ్యక్తులు దివ్య స్వరూపాలతో వచ్చి ఆమెను ఇలా ప్రశ్నిస్తారు. " అమ్మా! ఎవరునీవు? ఆవృద్ధుడు ఎవరు? ఈ అడవిలో ఎందుకు ఉంటున్నారు?" ఆమె సమాధానంగా ఇలాచెప్పినది "నేను శర్యాతి రాజు పుత్రికను. నాపేరు సుకన్య. ఆవృద్ధుడు నా భర్తయైన చ్యవన మహర్షి". దానికి వారు " మేము ఇద్దరమూ అశ్వనీదేవతలం. మా దివ్యదృష్టితో నీపరిస్థితిచూచాము. నీ వయస్సులోని స్త్రీ ఈ వృద్ధుని వివాహంచేసుకొని జీవితంలో ఏమి అనుభవిస్తుంది? నీకు కావాలంటే నీకు సరిజోడు ఐన సుందర యువకుణ్ణి తీసుకుని వస్తాము. అతనిని వివాహంచేసుకొని సుఖ జీవితం గడుపు" అని చెబుతారు. అమె వెంటనే "నేను వివాహితను. నా భర్తే నాకు దైవం. నాకు ఇంకొక ఆలోచన ఎప్పటికీ రాకుండా ఇలా పతిసేవలోనే తరించగల చిత్తవృత్తి ఈయండి. అది నాకు మీరే ఇవ్వగల వరం. మీకు ఆ సమర్ధత లేకపోతే మీదారిన మీరువెళ్ళవచ్చును." అని అడుగుతుంది.
(సశేషం)
( పురాణ మిధునం) --- సుకన్య - చ్యవన మహర్షి – 2
చ్యవనుడు తపస్సు చేసేప్రదేశం ప్రక్కనే ఒక సరస్సున్నది. రాజదంపతులు అక్కడ జలక్రీడలకు ఉద్యమిస్తారు. సుకన్య మాత్రము ఆచుట్టుప్రక్కల ఒక్కతే తిరుగుతూ చ్యవనుడు తపస్సుచేస్తున్న పుట్టవద్దకు వచ్చినది. చ్యవనుని కళ్ళు తెరచిఉండి మిల మిల మెరుస్తున్నాయి. అవి మిణుగురు పురుగులనుకొని సుకన్య పుల్లలతో పుట్టలో పొడుస్తుంది. చ్యవనుని కళ్ళుపోయాయి. మెరుపు తగ్గినది. ఏమిచేయాలోతెలియక సుకన్య తల్లిదండ్రులున్న చోటికి వచ్చింది. కొంతసేపటికి రాజపరివారమంతటికి ఒక విచిత్రమైన బాధ వచ్చింది. వారి విసర్జకావయవములు బంధింపబడి పనిచేయడం మానేవేశాయి. ఈ వింతవ్యాధి వారికి ఏమో తెలియలేదు. రాజు అందరినీ అడవికి వచ్చి ప్రతి వారు చేసినపని అడుగసాగాడు. సుకన్య తానుచేసిన పని చెప్పినది. చుట్టుప్రక్కల చూడగా పుట్టలోని చ్యవనుడు అంధుడై లేచి నిలబడి ఉన్నాడు. రాజు వెళ్ళి ఆయనను ఏమైనదని అడిగితే తన కళ్ళలో ఎవరో పొడిచారని, తాను తపస్సులో ఉండడంవలన వారికి ఆబాధ కలిగియుండవచ్చునని చెబుతాడు. రాజు ఆయనను ఏమిచేయాలో చెప్పమని అడుగుతాడు. ముని వృద్ధత్వంతో అంధత్వంకూడా ప్రాప్తించడంలో తాను ఒక్కడూ అరణ్యంలో తపస్సుకొనసాగించడం కష్టమని, ఈ పనిచేసిన సుకన్యను తనకిచ్చి వివాహం చేస్తే పరిస్థితి చక్కబడుతుందని తెలుపుతాడు. రాజదంపతులు అవాక్కయ్యారు. దేశమేలేరాజు తన సౌందర్యవతి, సుకుమారి, యౌవనవతి అయిన కుమార్తెను ఒక అంధుడైన వృద్ధమునికిచ్చి వివాహం ఎలాచేయగలడు? రాజు మాట్లాడక మౌనం వహిస్తాడు. సుకన్య తను చేసిన పొరపాటు వలన ఆయనకు అంధత్వం వచ్చినదని తాను ఆయన కోరినట్లు భార్యనౌతానని చెబుతుంది. రాజ దంపతులకు ఈ వివాహం తమ రాజధానిలో వైభవంగా చేయడం ఇష్టం లేక అక్కడే కన్యాదానం చేసి, కుమార్తెను అప్పగించి వెళ్ళిపోయారు. చ్యవన మహర్షి, సుకన్య సహాయంతో అక్కడ ఒకపర్ణశాల నిర్మించుకొని, ఇద్దరూ బ్రతకడం మొదలుపెట్టారు. ఆయనకు తపస్సు తప్ప వేరే ఏమీతెలియదు. ఆమె భర్తను దైవంగా భావించి ఆయనకు సేవచేస్తూ కాలం గడపసాగినది. కొన్ని సంవత్సరాలు గడిచాయి. ఒకదినం ఆమె ఎదుటకు ఇద్దరు వ్యక్తులు దివ్య స్వరూపాలతో వచ్చి ఆమెను ఇలా ప్రశ్నిస్తారు. " అమ్మా! ఎవరునీవు? ఆవృద్ధుడు ఎవరు? ఈ అడవిలో ఎందుకు ఉంటున్నారు?" ఆమె సమాధానంగా ఇలాచెప్పినది "నేను శర్యాతి రాజు పుత్రికను. నాపేరు సుకన్య. ఆవృద్ధుడు నా భర్తయైన చ్యవన మహర్షి". దానికి వారు " మేము ఇద్దరమూ అశ్వనీదేవతలం. మా దివ్యదృష్టితో నీపరిస్థితిచూచాము. నీ వయస్సులోని స్త్రీ ఈ వృద్ధుని వివాహంచేసుకొని జీవితంలో ఏమి అనుభవిస్తుంది? నీకు కావాలంటే నీకు సరిజోడు ఐన సుందర యువకుణ్ణి తీసుకుని వస్తాము. అతనిని వివాహంచేసుకొని సుఖ జీవితం గడుపు" అని చెబుతారు. అమె వెంటనే "నేను వివాహితను. నా భర్తే నాకు దైవం. నాకు ఇంకొక ఆలోచన ఎప్పటికీ రాకుండా ఇలా పతిసేవలోనే తరించగల చిత్తవృత్తి ఈయండి. అది నాకు మీరే ఇవ్వగల వరం. మీకు ఆ సమర్ధత లేకపోతే మీదారిన మీరువెళ్ళవచ్చును." అని అడుగుతుంది.
(సశేషం)
No comments:
Post a Comment