శరీరము, దేహము, క్షేత్రము, The body
1. స్థూలశరీరము – The gross body ఇంద్రియ గోచరము, నశ్వరము, పంచభూతాత్మకము ఐన శరీరము - The gross or material and perishable body, with which a soul clad in its subtle body, is invested
2. సూక్ష్మశరీరము = లింగశరీరము -- The subtle body అంగుష్ఠమాత్ర ప్రమాణము, దేహరూపము కలిగిన జీవుడే సూక్ష్మ శరీరరూపమున సమస్త దైహిక క్రియలు చేయుచూ, పుణ్యపాప కర్మలను ఆచరిస్తూ జన్మాంతరమందు సుఖ దుఃఖములను సంపాదించు కొనుచున్నాడు. – The subtle body of the soul (jiva), the miniature model of the gross or visible body, which is not destroyed by death and is said to accompany the soul in its transmigration
స్వర్గ నరకవాసములకు ఈ సూక్ష్మ శరీరమే భోగ శరీరముగాను, యాతనా శరీరముగాను రూపుచెందును. (akin to wearing appropriate dresses)
3. కారణశరీరము – The causal body, అజ్ఞానరూపమైన దేహము, స్థూలసూక్ష్మదేహములకు లోపల ఉండి మఱొక దేహమును ఇచ్చుటకు హేతువైన దేహము. The causal body is due to avidya and maya the root cause of the gross and subtle bodies
ఆత్మ - జీవాత్మ - పరమాత్మ
జీవాత్మ, జీవుడు, దేహి, శారీరకుడు, అంగుష్ఠమాత్ర పురుషుడు, క్షేత్రజ్ఞుడు (ప్రేత, పరేత)
జీవుడు దేహాంతర్యామి. అంగుష్ఠ మాత్రుడు. సూక్ష్మశరీరధారి. ఇది దేహ రూపమును కలిగియుండును. పుణ్య, పాప కర్మలను ఆచరించి ఉతర జన్మయందు సుఖదుఃఖములు సంపాదించుకొనును. దైహిక క్రియలలో తాదాత్మ్యము పొందును. ఇది కర్త, భోక్త. ఇక పరమాత్మస్థితి ఎక్కడ? ఈ అంగుష్ఠమాత్ర జీవుని కేంద్రమున బిందు రూపముగా పరమాత్మ ఉపస్థితమై ఉన్నది. దీని వలననే జీవుని జీవయాత్రాక్రియలు, సుఖదుఃఖానుభవములు కలుగుచున్నవి. పరమాత్ముడు కర్త కాడు, భోక్తకాడు, సాక్షిమాత్రుడు.
దేహాత్మ భావన
ఈ శరీరమే తానను జీవభావము. ఈ దేహాత్మ భావనను వదలి మనోబుద్ధి,చిత్తాహంకారములను వశముచేసికొనినచో ఈ సూక్ష్మశరీరమైన జీవుడు తనయుందున్న పరమాత్మను దర్శించి విశ్వవ్యాప్తుడు కాగలడు. ఈ జీవుడే సాధకుడు, ఉపాసకుడు. స్థూల శరీరము ప్రాణమున్ననూ జడమైన యంత్రమే.
కఠోపనిషత్ - 8 (జూన్ 11)
https://www.facebook.com/vallury.sarma/posts/531881176849300
యమలోకంలోని యముని గృహానికి నచికేతుడు ఎలా వెళ్ళాడు?
మొదట యమలోకంగురించి తెలుసుకుందాం. యమలోకం భయంకరమైన లోకంకాదు. స్వర్గంవలే మహాతేజోవంతమైన ఊర్ధ్వలోకం. యముడు సూర్యపుత్రుడు, దక్షిణ దిక్పాలకుడు. కొంతకాలం భూలోకంలో ఒక మనుష్యదేహం ధరించి కొన్ని కర్మలుచేసి, మృత్యువాతపడి, దేహాన్ని విడిచిన జీవుడు దేహాత్మ భావనను వీడక, ప్రేతరూపంలో, మరణించిన ఒక సంవత్సరానికి, యమలోకానికి వస్తాడు. అంతవరకు ఆజీవి పరేత (ప్రేత). మృత్యువు, దహనము వంటి కార్యక్రమముతో వచ్చిన తృష్ణ, తాపము, పిపాసతో బాధపొందుతున్న ఆతని జీవుని, ఈ యానంలో ఆత్మ శాంతికి కుమారులు చేసిన తిలోదకాలు, ఇతర కర్మకాండ, దానాలు తోడ్పడుతాయి. యముడు సమవర్తి, పరేతరాట్, అంటే ప్రేతలకు రాజు. ఆ జీవుని పుణ్య పాప కర్మలకు అనుగుణంగా యేయే ఫలాలు ఇవ్వాలో అవి ఇచ్చేవాడు యముడు. ఆజీవుడు భోగ శరీరంతో స్వర్గానికి వెళ్ళాలో, యాతనాశరీరంతో నరకానికి వెళ్ళాలో, ప్రేతరూపంలోనే భూలోక పరిధిలోనే కొంతకాలం ఉండి పునర్జన్మ పొందాలో, ఎలాంటి జన్మ పొందాలో నిశ్చయించేవాడు ధర్మదేవతయైన యముడు. నరకం పాపులు శిక్షలుపొందే లొకం.
నచికేతుడు మరణించలేదు. అతడి ఆయుర్దాయము పూర్తికాలేదు. అతడు తండ్రి వాక్కులోనున్న బలముతో తక్షణమే యమలోకంలో ఉన్నాడు. వైశ్వానరుని వలే (అగ్నివలె) ప్రవేశింఛాడని ఉపనిషత్తుచెబుతూంది. అంటే మరణించకుండా శరీరము వదలి తేజోరూపాన్ని స్వీకరించి వెళ్ళాడన్నమాట. ఇది యోగమార్గము. ఉదాహరణకు దీనిని పరకాయ ప్రవేశ విద్యతో పోల్చవచ్చు. పరకాయ ప్రవేశంలో జీవుడు తనస్వదేహాన్ని వదలి మరో (మృత) శరీరంలోనికి వెడతాడు. ఇక్కడ సూక్ష్మదేహంతో, తాను నచికేతుడననే భావంతోనే వెడతాడు. నచికేతుని శరీరం తండ్రి ఆశ్రమంలోనే మరణించకుండా నిలిచి ఉన్నది. సగం ప్రాణం జీవునిలోను, సగం వదలిన శరీరంలోనూ ఉన్నాయి. ఇది ఎలా సాధ్యమైనది?
No comments:
Post a Comment